[zaloguj się]
[pdf]

NARĄBIĆ (2) vb pf

a jasne.

Fleksja
praet
sg
1 m narąbił
conditionalis
sg
3 m by narąbił

praet 1 sg m narąbił (1). ◊ con 3 sg m by narąbił (1).

Sł stp brak, Cn s.v. nabudować, Linde brak.

Urąbać wiele (z subiektywnym odczuciem wielości) [czego (pl a. sg rzeczownika bezpostaciowego)] (2): Kto w cudzym gáiu vrąbi dąb godny do ośi/ álbo kthoby też drew nárąbił poſpolitych woz/ tákowy temu czyi ieſt gay przepada winy trzy grzywny UstPraw E4; ZapWar 1514 nr 2150.

Formacje współrdzenne cf RĘBAĆ.

Cf NARĘBIONY

DJ