[zaloguj się]
[pdf]

NARYCHTOWAĆ (4) vb pf

Pierwsze a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w -ować).

Fleksja
praet
sg
3 m narychtowåł

praet 3 sg m narychtowåł (3). ◊ part praet act narychtowåwszy (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Przygotować do strzału; wycelować; collinere (hastam), dirigere (spiculum), intendere (tela, machinam) Cn [w tym: co (3)] (4):

narychtować na kogo (1): wkrótce pisarz [...] z hajduki cum bumhardis venit ad locum iudicii [...] strzelbę narychtował na p. Andrzeja Wesla ZapMaz II G 97.

Zwrot: »narychtować działa, strzelbę« (1:1): ZapMaz II G 97; Tarnowſki nárychtowawſzy Dziáłá ſwoie porządnie/ y lud ſpráwnie vſzykowawſzy v Bram obozowych/ kazał też ná Wołochow ſtrzeláć. StryjKron 757.
Przen (2):

narychtować do czego (1): do Luk miał ćiągnąć/ ále záżył ſztuki/ Do cżáſznik nárychtował/ á ſtrzelił pod Luki. KmitaSpit C3v.

a) Przygotować do potępienia kogo [co przeciw komu] (1):
Szereg: »zaostrzyć i narychtować« (1): I.M.X.K. ſerce ſwe/ ięzyk/ vſtá/ wárgi y pioro záoſtrzył y nárychtował/ przećiw beſtyey dźikiey/ przćiw niemoćie/ kleſze/ y mieſzáńcowi Sląſkiemu/ Cżeſkiemu/ y Cygáńſkiemu CzechEp 126.

Synonimy: nagotować, przygotować.

Formacje współrdzenne cf RYCHTOWAĆ.

Cf NARYCHTOWANY

LW