Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NATARGOWAĆ

Następne hasło: NATCHNĄĆ »

NATARTY (8) part praet pass pf

Oba a jasne.

Fleksja

sg
m	N	natarty	f	N		n	N	natart(e)
	A			A	natartą		A
	I	natartym		I			I

sg m N natarty (4). ◊ I natartym (1). ◊ f A natartą (1). ◊ n N natart(e) (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Znaczenia

1. Posmarowany, pomazany (6)
- Przen (1)
2. Starty, otarty (1)
3. Zaatakowany (1)

1. Posmarowany, pomazany [czym] (6): naſienie rożane ſtarte na proch/ ktorym prochem gdy będą dziąſla natarte/ bolenie zębów vſmierza FalZioł I 116c; RejPs 68; Cedratus, Sokiem Cedrowym nátárty álbo námázány. Mącz 45d, 390b; przodkowie náſzy [...] poſtáwiwſzy donicę ná ſtole pieprzem nátárthą s piwem á z grzankámi/ vżywáli wolnych á weſołych myſli RejZwierc 190v.

Przen (1): A napirwey vważay/ co ieſt fałecżny ięzyk/ y iáko gi piſmo zowie/ iádem iáſzcżorcżym/ á piołynem nátártym RejPos [254].

2. Starty, otarty (1): Attritus lapillus unda, Kámyk w wodzie nátárty. Mącz 450d.

3. Zaatakowany (1): Petitus, Proſzony żądány/ też náyechány/ nátárti. Mącz 295b.

Synonimy: 1. namazany, nasmarowany; 3. najechany.

Cf NATRZEĆ

DD, JR