[zaloguj się]
[pdf]

NATRĄCIĆ SIĘ (1) vb pf

Fleksja

3 sg m praet natrąci(e)ł się, [natrącił się].

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

Niechcący uderzyć się, natknąć się [na kogo, na co]: [Vſlyſſeli narodowie zelżywość twoię/ á krzyk twoy nápełnił źiemię; bo ſie nátrąćił [impegit] mocny ná mocnego/ á obádwá poſpołu vpádli. Leop Ier 46/12 (Linde).]

natrącić się czym: gdi pan [Stryjkowski] kordem nan [na Wierzchowskiego] ieſt czyall, wtym na yego myecz rąka ſzyą natracziel a wtym raną podyall. LibMal 1545/103.

Synonimy: potknąć się, uderzyć się.

Formacje współrdzenne cf TRĄCIĆ.

DD, JR