[zaloguj się]
[pdf]

NAWAŁNIE (2) av

nawałnie (2), [nawalnie].

nå-, [na-]; drugie a jasne; e prawdopodobnie jasne (tak zwykle w -e).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde także XVII w.

Gwałtownie, z impetem (2): przykazał [Aleksander] Macedonom áby s ſobą pędzili wieprze/ sktoremiby ſzli nawáłnie przeciw ſloniom [ut ipsum contra elephantum impetum sequerentur]. HistAl I2; StryjKron 26.
[Szereg: »nawalnie a prędko«: zdami ſie iákoby przyiazd Iehu ſyná Námſowego/ bo náwálnie á prętko [praeceps] przybiega. Leop 4.Reg 9/20 (Linde).]

ASt