[zaloguj się]
[pdf]

NAZYWANIE (4) sb n

Oba a jasne; teksty nie oznaczają -é.

Fleksja
sg
N nazywani(e)
A nazywani(e)
L nazywaniu

sg N nazywani(e) (1). ◊ A nazywani(e) (1). ◊ L nazywaniu (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde brak.

Określanie kogoś jakimś wyrazem; appellatio Modrz; cognominatio, impositio nominis a. verborum, nomenclatio, nomenclatura, nominatio, nominatus, nuncupatio, usurpatio (nominum) Cn (4):

Z wyrazem określającym w A (1): Także oddaliwſzy ábo zniſzcżywſzy iednego ſámego Boga prawdźiwego Bogá Oycá/ iuż przeſtánie wſzelakie názywánie Syná Bożego GrzegRóżn L2.

Z wyrazem użytym obelżywie [kogo; z wyrazem określającym w I] (1): Puśćiwſzy imo ſię to I.M. nie Chriſtyáńſkie/ mnie ſámego/ więcey podobno niż o tyśiąc rázow Beſtyią názywánie CzechEp 53.

a. Tytułowanie (2): (nagł) O prożnośći ſłow/ w názywániu [in appellando]/ w pochlebowániu/ y w piſaniu liſtow. [...] (–) Z Głupſtwá też zbytniey vrzędow chęći/ ábo pychy/ pochodźi oná chęć łágodnych słow w názywániu y w rozmowách [in appellationibus et colloquiis] ModrzBaz 59v.

Cf NAZYWAĆ

MP