[zaloguj się]
[pdf]

NIECHCIWY (9) ai

W pisowni rozłącznej (5), w łącznej (4).

e jasne.

Fleksja
sg
mNniechciwy fNniechciwa nN
A A Aniechciw(e)
Iniechciwym I I
pl
N m pers niechciwi

sg m N niechciwy (5). ◊ I niechciwym (1). ◊ f N niechciwa (1). ◊ n A niechciw(e) (1). ◊ pl N m pers niechciwi (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

1. Nie pragnący czegoś; mający wstręt do czegoś; niechętny; fastidiosus Mącz; cupiditatis expers, remotus a cupiditate Cn (8): á Weienći pocżęli vciekáć przez rzekę/ ktore Mecius gonił niechćiwy. BielKron 102; Mącz 119c.

niechciwy ku czemu (1): Bo ſyn według tego iż młody yeſt á ku náuce nyechćiwy/ wtych lecyech nie będzye myał godności. GliczKsiąż I6v.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): ále tych wſzytkich [zabaw] dworzánin [...] vżywáć będzie/ iáko nie ſwego dziełá/ pokázuiącz ſie być nikąſká niechćiwym áby go s tych fráſzek iż ye dobrze cżyni/ chwalono GórnDworz I8v.

Przen [ku czemu] (1): Iuż tho Miáſto [= Kościół] złupione/ będąc przed tym poważne/ vcżynił ie płácżliwe/ ku tuleniu nie chciwe [tj. nie dające się utulić]. ArtKanc K9v.
a. Niepożądający dóbr materialnych, niezachłanny (3): Ma tedy biſkup być [...] nie chćiwy WujNT 1.Tim 3/3.

niechciwy czego (1): Abowiem Biſkup ma być bez przygány [...]: nie chćiwy zyſku ſzkárádego [non turpis lucri cupidentem] WujNT Tit 1/7.

niechciwy ku czemu (1): á zá ſkarb żelázo przełożył/ tho ieſt monętę [!] vſtáwił z żelázá/ áby byli niechćiwi ku ſkárbom BielKron 272.

2. Niepożądany (1): Znáiąc że on [Moskiewski] Tiráńſtwá ták iáśnie vżywa/ Zadnych práktik nie vmie zdradá tam nie chćiwa. WierKróc A3v.

Synonimy: 1. niechętny, niełakomy.

Cf CHCIWY

MM