Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIESŁONOŚĆ

Następne hasło: NIESŁOWNY »

NIESŁONY (9) ai

W pisowni rozłącznej (5), w łącznej (4).

e oraz o jasne (Cn o pochylone).

Fleksja

sg
m	N		f	N	niesłonå	n	N
	G	niesłonégo		G			G	niesłon(e)go
	I			I	niesłoną		I	niesłon(e)m

sg m G niesłonégo (2); -égo (1), -(e)go (1). ◊ f N niesłonå (2). ◊ I niesłoną (2). ◊ n G niesłon(e)go (2). ◊ I niesłon(e)m (1).

Sł stp brak, Cn: niesłóny, Linde brak.

Znaczenia

Taki, którego nie przyprawiono solą; pozbawiony smaku soli (9)

Taki, którego nie przyprawiono solą; pozbawiony smaku soli; insulsus Vulg, Cn; salis expers Cn (9):

Wyrażenia: »masło niesłone [= świeże]« [szyk 3:1] (4) : Wezmi maſla nie ſlonego dwa łoty FalZioł V 44, V 94v, 110v; SienLek 117v.

»sol (jest) niesłona« (4); KrowObr 106, 118v; Dobra ieſt ſol: á będzieli ſol nie ſlona [si sal insulsum fuerit]/ cżym ią przypráwićie? Leop Mar 9/50[49]; WujNT Mar 9/50.

Szeregi: »lutrowany a niesłony« (1): á przyłóż kthemu ſmalcu lutrowánégo/ á nieſłonégo pół funtá SienLek 161v.

»niesłony i zwietrzały« [szyk 1:1] (2): Ale iáko naſtały kielichy złote y ſrebrne/ ták ſie ſtáli kxięża/ drewniáni/ y ſſkláni. Tho ieſt/ iáko Pan Kryſtus mowi/ Solą nie ſloną y zwietrzałą KrowObr 106, 118v.

Cf SŁONY