nietajno (jest) co komu (4): RejJóz E8v marg; RejPos 215v; A Bog ktoremu nie táyno nic w niebie/ Niech wie o ſwoich w oſtátniey potrzebie. GrochKal 25; Więc y ná źiemi cudá co znáczą/ y drżenié Ziemie/ tobie [Kalchasowi wieszczkowi] nie táyno/ y bogów myślenié. GórnTroas 28.

Ze zdaniem podmiotowym [w tym: komu (15); z zapowiednikiem: to (12), co (1); zaimek pytajny (6), jak(o) (4), że (4), bezspójnikowo (3), iże (2), w tym: z trzykrotnym wskaźnikiem nawiązania (1)] (17): Abowięm nietaino panu Chriſtuſowi/ że ku przyśćiu do ſłowa iego nic godność tego świata niepomágá MurzNT 66; BielKron 253, [332³]; RejPos ktv, 142v, 280v; HistLan E2; RejZwierc 254v; to mu też nie táyno/ iż wſzytkiego ludu o niem mnimánie bárzo ieſt złe [neque ignoret pessimam de se existimationem esse ...]. ModrzBaz 40; NiemObr 113; ArtKanc P3; Ale potem iáko to było z prżodku poſzło/ y kto tego miał korżyść/ y iáko to potym vſtáło/ wſzák to nie tayno. GórnRozm D2v; PaprUp G4; GórnTroas 28; To/ ták rozumiém nie táyno W.M. wſzyſtkim: Ieſliż torem przodków náſzych ná woynę poiedźiemy/ łácno woiowáć możemy OrzJan 58; LatHar 638; JanNKar A2v.