[zaloguj się]
[pdf]

NIEUCZESNIK (2) sb m

nieuczesnik a. nieucześnik (2), [nieuczęstnik].

Fleksja

N sg nieucze(s)nik (2).

Sł stp brak, Cn: nieucześnik, Linde brak.

Nie mający części swojej w spółce z kim, nie działający wspólnie z kim; expers, ex(s)ors Mącz, Cn; inconscius, immunis Cn (2): Expers, Nie vczeſnik/ nie máyący częśćy Mącz 282a; Exors, Nievczeſnik/ nie máyący częśći s kim. Mącz 403c; [Expers, ohnig. P. niemáiący częśći/ nieuczęſtnik. Volck 450].

Cf UCZESTNIK

KK