[zaloguj się]
[pdf]

NIEUTOLNIE (1) av

nieutolnie, [nieutulnie].

Oba e prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz zwykle w -e), o prawdopodobnie pochylone (tak w nieutolony).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. tulić.

Tak, że nie można powstrzymywać, ułagodzić: [nie tylko ćieleſnego/ ále dáleko bárźiey duſznego vpadku żáłuią/ przeto ſię też nieutulnie ſmęcą GrodzCzyś II 11.]
Zwrot: »nieutolnie [kogoś] płakać«: widząc [żona] mężá w chorobie: Nieutolnie go płákáłá/ Iż go bárzo miłowáłá. BierEz P2v.

MK