[zaloguj się]
[pdf]

NIEZAGOJONY (2) part praet pass pf

e oraz oba o prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz gojony); a jasne.

Fleksja
pl
N subst niezagojon(e)
A subst niezagojon(e)

pl N subst niezagojon(e) (1). ◊ A subst niezagojon(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. zagoić.

W funkcji przymiotnika: Nie dający się zagoić, uleczyć (2):
Wyrażenia: »nigdy niezagojony« [szyk 1:1] (2): bom rozumiał żem bez ſrogiego káránia niemiał być zá wyſtępki ſwoie/ á niezágoione nigdy rány noſić náćiele ſwoim. RejPs 58; RejPos 326v.

»rana niezagojona« (2): RejPs 58 cf »nigdy niezagojony«, RejPos 326v cf W przen.

Szereg: »niezagojony ani uleczony« (1): RejPos 326v cf W przen.
W przen (1): á iáko to ſą śmiertelne ty rázy á ſrogie rány iego/ á nigdy nie zágoione áni vlecżone żadnym wymyſlonym lekárſtwem ſwiátá tego. RejPos 326v.

Synonimy: nieuleczony, niezleczony.

Cf ZAGOJONY

JB