[zaloguj się]
[pdf]

NOWOWIERNY (4) ai

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w nowo- oraz wierny).

Fleksja
pl
N m pers nowowierni
G nowowiernych
I m nowowiern(e)mi
V m pers nowowierni

pl N m pers nowowierni (1). ◊ G nowowiernych (1). ◊ I m nowowiern(e)mi (1). ◊ V m pers nowowierni (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Wyznający nową wiarę, sprzyjający nowinkom religijnym, kacerski, heretycki; haereticus Cn (3): w Papieſtwie ſámym tylko/ ludźie gruntowney náuki ſą. A ći nowo wierni Sarmatici/ chłopſtwo to głupie ieſt: gruntowney náuki żadney niemáią OrzList f4; Cżego ſie ná Zwingliuſzowę/ y ná inych bontownych miſtrzow náukę łácno dowieść może/ ktorzy ſámi śiebie y z ſwemi nowowiernemi náśládowniki hániebnie potráćili. WujJud 33v; KlonWor 11.
2. Nowonawrócony; w funkcji rzeczownika (1): [Ezdras i Neemijas] wywodzą mury mieſckie/ y wſſyſtká ona rzeſſá ludu kthory ſie wracał do oyczyzny/ y wypiſowánie Kápłanow/ Lewitow/ ludu Iſráelſkiego/ nowowiernych/ y murów przeze wſzyſtki fámilie/ y rozdzielone budowánia wież/ coż inſſego ná ſkorze z wierzchu/ á inego w drzeniu á wewnątrz máią. Leop *B4v.

Synonimy cf NOWOWIERCA.

Cf NOWAWIAREK, [NOWOWIAREK], NOWOWIERCA, NOWOWIEREK, NOWOWIERNIK

TZ