[zaloguj się]
[pdf]

OBEGNANIE (8) sb n

o, pierwsze e oraz a jasne (w tym w a. 1 r. błędne znakowanie); końcowe e z tekstu oznaczającego -é niekonsekwentnie.

Fleksja
sg
N obegnani(e)
L obegnaniu

sg N obegnani(e) (1). ◊ L obegnaniu (7).

Składnia dopełnienia sprawcy: obegnanie od kogo (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. obegnać.

Oblężenie, okrążenie zbrojne; circumsessio Mącz (8): Circumsessio, Obegnánie/ oblężenie. Mącz 379b.

obegnanie czego (2): Boguſzá Sędzia Pomorſki Stároſtá Gdańſki [...] dał ſpráwę o wźięćiu miáſtá Gdańſká/ y obegnániu zamku. BielKron 369v; ActReg 75.

Wyrażenia przyimkowe: »w obegnaniu« (5): Tám był s. Auguſtyn biſkupem w mieśćie Hiponie/ rodem z Tágáſty miáſtá/ kthory vmárł w obegnániu od Wándálitow ſiodmego mieſiącá od oblężenia. BielKron 270, 214v; Gdy miał [Hircyjus] liſt Brutonowi poſłáć/ ktory był w obegnániu ná Mutynie/ przywiązał liſt/ nápiſawſzy/ do ſzyie gołębiowi BielSpr 47v, 47, 48 marg; [Potym Cristiernus, król duński, chcąc ono królestwo odzierżeć, [...] obegnał Sztokolm i dobywał go cały rok, w którym obegnaniu ten Szten Torn, postrzelony w nogę, był zabit KromHist 8].

[»na obegnaniu«: Bo acz królowa węgierska była na obegnaniu na Budzyniu pięć ćwierci lata KromHist 67.]

Synonim: oblężenie.

Cf OBEGNAĆ, OGNANIE

LW