![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [OBLECENIE] | Następne hasło: OBLECIEĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OBLECIAŁY (1) part praet act
o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w ob- oraz lecieć; a jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | A | obleciały |
| pl | ||
|---|---|---|
| N | subst | obleciał(e) |
sg m A obleciały. ◊ [pl N subst obleciał(e).]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. oblecieć.
Znaczenia
1. Zrujnowany, zniszczony:
W porównaniu: Pátrzćie ná bliſką ſąśiedzką źiemię Węgrow niegdy bogátych y możnych. Ná one złote iábłko ktoleſtwá [!] ich/ iáko ná oblećiáły dom/ iáko ná dąb z ktorego liśćie opádły SkarKazSej 682b.
2. [Odpadły, wypadły: Skorá wyſchłá/ chropáwa/ żyły otrętwiáłe/ Cżłonki wſzyſtkie zemdlone/ włoſy oblećiáłe. ProtKonterfet B (Linde).]
Synonim: 1. zniszczony.
Cf OBLECIEĆ
JB