[zaloguj się]
[pdf]

OBLECIEĆ (3) vb pf

o oraz pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w ob- oraz lecieć).

Fleksja
praet
sg pl
3 n obleciało subst obleciały
plusq
pl
3 subst były obleciały
conditionalis
pl
3 m an by oblecieli

[fut 3 sg obleci.] ◊ praet 3 sg n obleciało (1). ◊ 3 pl subst obleciały (1). ◊ [con 3 pl m an by oblecieli.] ◊ plusq 3 pl subst były obleciały (1).

Sł stp brak, Cn s.v. oblata co, Linde XVI – XVIII w.

1. [Wznosząc się do góry okrążyć: GDy ie [rarogi latacze] vnośiſz/ vwab ie do ręki co nalepiey/ á gdy vwabiſz/ popuſzcżay ich koło śiebie [...] ieno tego ſtrzeż by nie opádáli z pierwu/ żeby ieno oblećieli raz álbo dwá/ á zárázem vkażeſz im rękę/ bo choćiażby oblećieli raz álbo kilká y opádli/ tedyby tego záwſze chćieli. CygMyśl E4v.
Zwrot: »oblecieć do góry«: Nieládá ptak ná drzewach wyrębuie dźieni/ Pcżołá że go obleći do gory nieleni BielawMyśl C3v.]
2. Stać się ruiną, zniszczeć, paść w gruzy (3): Dziś powiádáią że mury oblećiáły około niego [miasta Alkairu] tylko iego wielkość znáć iż był ná dwádzieśćiá mil Włoſkich. BielKron 270v; [Jagiełło] Ná budowánie y opráwę miaſt był niedbáły/ ták iż ich wiele oblećiáło zá niego/ ktore Káźimierz wielki murowáć dał. BielKron 387; y oglądałem mury Ierozolimſkie ktore były oblećiáły/ y brony iego ktore były popalone [muros Ierusalaim qui er ant diruti, et portas eius quae erant consumptae in igni]. BudBib 2.Esdr 2/13.

Synonim: 2. zniszczeć.

Formacje współrdzenne cf NADLECIEĆ.

Cf [OBLECENIE], OBLECIAŁY, OBLECIENIE

JB