Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBMAWIAĆ SIĘ

Następne hasło: OBMAWIAN »

OBMAWIAJĄCY (3) part praes act

o oraz drugie a jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja

sg
f	G	obmåwiąjąc(e)j

pl
N	subst	obmåwiającé
A	subst	obmåwiając(e)

sg f G obmåwiąjąc(e)j (1). ◊ pl N subst obmåwiającé (2). ◊ [A subst obmåwiając(e).]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Omawiający, mówiący (3)
- a. Kłócący się, kłótliwy, plotkujący (1)
2. [praw. Dotyczący kogoś, przysługujący]

1. Omawiający, mówiący [o czym] (3): [mieszkańcy odległych powiatów] omieſzkánié ſpráwiedliwośći ſwéy ćierpieć muſzą: zwłaſczá/ w okázowániu ran/ ktoré in recenti bydź máią/ iáko o tym Conſtitucia y práwá Polſkié/ we wſzyſtkim o tym obmawiáiącé dawno przyięli. SarnStat 1151, 1153.

[Wyrażenia: »szerzej obmawiający«: Thass pany Anna wdowa zapissvye sye za obrone Themu tho Borathinskyemu pod skodamy zyemskyemy vede [!] statvtovey formuly szerzey wsobye obmavyayąnczey ZapKrak 1543 31/639.

»w sobie obmawiający«: ZapKrak 1543 31/639 cf »szerzej obmawiający«.]

a. Kłócący się, kłótliwy, plotkujący (1): Takież przekupki na targu nie obmawiaiącey, ſzynkarki nie przypiſuiączey baby nie zwodzączey [...] ieſtli doznaſz Dziękuy z tego panu Bogu wiedząc iż to ieſt iego dar oſobliwy GlabGad P8v.

2. [praw. Dotyczący kogoś, przysługujący [komu]:

Szereg: »[nie] obmawiający ani przysłuszający«: Alye yſz czy pyrzchienſzczy [...] kladą thu yakyeſz prawa nathym ze dzyalye [...] oſzobam ych any ych oyczowy woycziechovy pyrzchienſkiemu obmawyayancze any przyiſluſchayancze ZapWpol 1549 9/172v.]

Cf OBMAWIAĆ, OMAWIAJĄCY