[zaloguj się]
[pdf]

OBRAŹNIK (5) sb m

obraźnik (5), [obrzaźnik].

o jasne; -ra- (3), -rå- (1); -ra- Murm, KrowObr; -ra- : -rå- Mącz (1:1).

Fleksja
sg pl
N obraźnik
G obraźnik(o)w

sg N obraźnik (4). ◊ pl G obraźnik(o)w (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Rzeźbiarz, snycerz; statuarius Murm, BartBydg, Mącz, [Volck]; sculptor Mącz (4): Statuarius eyn bildſchneyder ader bildgieſſer. Obráznik. Murm 182; BartBydg 149b; Statuarius. Szniczerz obraźnik/ który obrázy á słupy rzeże. Mącz 412c, 376c; [Statuarius, ein Bildſchnitzer. P. obrzáźnik/ Sznicarz. Volck 618, Nnn4].
2. Człowiek, który okazuje cześć obrazom religijnym (pogardliwie o katoliku) (1): Dobrzeſmy thych wáſzych obráznikow ſwiádomi/ ktorzy choć ná obrázy pátrzą vſtháwitznie/ á wżdy przed ſie/ áni przykázánia Bożego/ áni Kredá/ áni Paćierzá nieumieią KrowObr 115.

Synonim: 1. snycerz.

Cf 1. OBRAŹNY

DD