[zaloguj się]
[pdf]

OBRĘCZENIE (4) sb n

o oraz pierwsze e jasne; końcowe e z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
sg
N obręczenie
G obręczeniå
L obręczeniu

sg N obręczenie (3). ◊ G obręczeniå (1). ◊ [L obręczeniu.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. s.v. obręczyć się.

Złożenie prawnego zobowiązania, obietnica, przyrzeczenie, poręczenie; cautio, promissio BartBydg (4): Cautio, d⟨icitu⟩r breve cirographum, zapisz, quoties quis securus redditur de eo, quod sibi debetur, zarączenye na czasz; scriptum seu carta, napisz, vel promissio, ex qua indicitur firma obligatio a fideiussoribus et pignoribus, obrączenye, rąkoyemstvo, slyvbowanye BartBydg 25; POSSESSIAE, y dobrá/ y pieniądze dotalitij nomine, Káncellária Ziemſka trzyma áże do obręczenia. SarnStat 636.
Wyrażenie: »obręczenie gwaru« (2): Gwar iáko bywa czynion. LXXIX. Co známionuie Gwar. tamże. Obreczenie Gwaru wymyſlone: támże. O Odpowiedźi. támże. GroicPorz oov [idem] v3; [Po ktorym gwarze/ y po obręcżeniu iego/ vcżyniłby taką odpowiedź SzczerbSpecSax 143 (Linde s.v. obręczyć się)].

Synonimy: rękojemstwo, ślubowanie, zaręczenie.

Cf OBRĘCZYĆ

DJ