[zaloguj się]
[pdf]

OBRZUCAĆ SIĘ (2) vb impf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf obrzucać się
indicativus
praes
sg
1 obrzucam się

inf obrzucać się (1). ◊ [praes 1 sg obrzucam się.] ◊ part praes act obrzucając się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Oburzać się, gniewać się; łajać, urągać; bacchari, increpare Mącz; compellare, inclemienter dicere, aspere, a. ferociter a. inhumane, a. iracunde, a. male respondere Cn (2): [Increpo, ich ſchelte/ ſtraſſe. P. laię [!]/ złorzeczę/ ſtrofuię/ zbakam/ obrzucam ſię/ winuię. Volck 141, Nnn4.]

obrzucać się na kogo, na co (2): Bacchari in aliquem, Obrzucáć á mietáć ſie na kogo. Mącz 22d; Aestatem increpitans seram, Gniewáyąć ſie/ Obrzucáyąć ſie ná pózne láto. Mącz 68b.

Synonimy: gniewać się, oborzać się, swarzyć się, wadzić się.

Formacje współrzędne cf RZUCIĆ.

AS