[zaloguj się]
[pdf]

OBRZYDZIĆ SIĘ (5) vb pf

sie (4), się (1).

o prawdopodobnie jasne (tak w o-).

Fleksja
inf obrzydzić się
plusq
sg
3 m był obrzydził się

inf obrzydzić się (1). ◊ fut 3 sg obrzydzi się (1). ◊ plusq 3 sg m był obrzydził się (1). ◊ part praet act obrzydziwszy się (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Poczuć odrazę, wstręt [czym] (3): RejPos 219v; Abowiem nie może być dom żaden thák pięknie fundowány/ álbo vpſtrzony/ áby s cżáſem ſwym pocżyrnieć prochem á páięcżyną przypáść nie miał/ á więcby go iuż zárázem rozwálić álbo ſie im obrzydzić? RejZwierc 172; A do tego Turkom pomogł nijáki [!] Gertuká zdraycá/ [...] ktorego potym Machomet Ceſarz miáſto podarku dał ſcwiertowáć/ obrzydziwſzy ſię iego zdrádą. StryjKron 617.
2. W funkcji biernej: stać się wstrętnym (2): Mięſo iey [kaczk] rychło obrżydzi ſie dla zbytnich wilkoſci/ wſzakoż tucży więczey niż kurze. FalZioł IV 18a; A gdy obacżył [cesarz Aurelijus] iż ſie nań zmowili Rycerze/ vrzázał ſobie domowe noſzenie [= narząd płciowy]/ dla ktorego ſie był bogom y ludzyom obrzydził BielKron 151.

Synonimy: 1. ohydzić się, omierzić się; 2. obmierznąć, omierznąć.

Formacje współrdzenne cf BRZYDZIĆ SIĘ.

AS