[zaloguj się]
[pdf]

ROZETRZEĆ (21) vb pf

o oraz oba e jasne.

Fleksja
inf rozetrzeć
imperativus
sg
2 rozetrzy

inf rozetrzeć (9). ◊ fut [2 sg rozetrzesz.] ◊ 3 sg rozetrze (1). ◊ imp 2 sg rozetrzy (8). ◊ part praet act roztarszy SienLek (2), rozt(a)rłszy (1) FalZioł, [roztarwszy ].

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Trąc, rozdrobnić; conterere, distringere, resolvere Mącz (19): Wezmi ſzcżawiu, żołtek iaiecżny twardy/ rozetrzy dobrze á rozpuſc winem/ przyſyp Cinamonu tartego y Imbieru, á thak pożyway. FalZioł V 64v, V 68 [2 r.]; Mącz 137b, 421d; Calep 310b.

rozetrzeć co (6): Rozetrzeć ie [orzechy laskowe] á dać z brzecżką pić/ kaſzel vkładaią FalZioł III 19b, V 64, 64v, 72; Mącz 450d; Abowiem pátrzay że y Málarz pirwey farb nie rozetrze/ áż ſobie pirwey płotno álbo tablicę nágotuie RejZwierc 22v; [UrzędowHerb 150a, 278a, 291a].

[rozetrzeć z czym: Sok też z tego źiela [psinek] barzo pomaga przećiw piekielnemv ogniu/ á to roztárwſzy z Bleywáſem UrzędowHerb 291a.]

W porównaniu (1): ktory [Bóg] tego tobie do cżáſu nádánego/ może iáko źdzyebłecżko rozetrzeć miedzy pálcy ſwemi. RejPos 252v.

Zwrot:»na proch rozetrzeć« (2): In pulverem resolvere, Ná proch ſpalić/ rozetrzeć/ álbo w proch obróćić. Mącz 401c; Radicem in pulvere conterere, Korzeń ná proch rozetrzeć. Mącz 450d.
a. Roztarłszy, rozprowadzić w płynie [w tym: co (5)] (7):

rozetrzeć czego (1): Ná opuchłe cycki/ rozetrzy kádźidłá z mlekiem niewieśćim rzadko/ w tym chuſtę maczáiąc przywijay. SienLek 86v.

rozetrzeć czym (1): Albo weźmi mirry ilo źiarno grochowé/ rozetrzyſz ią ſokiem piołynowym/ y rućiánym/ á day tho chorému wypić SienLek 141v.

rozetrzeć z czym (3): Gnoy też drozdowy czoby telko riż iadł: z ocztem roztarłſzy, morpheą y trąd cżarny ſpądza. FalZioł IV 25d; SienLek 80, 86v.

rozetrzeć w czym (3): ná wſzelkié ſadzele thák wnętrzné iáko y zewnętrzné/ łáyná gołębié rozetrzy w mléku koźim SienLek 127v, 86, 132.

2. Rozsmarować [czym po czym] (1): GDyby chciał zdomu wynidz miedzy ludzi/ wezmi drijakwie mało w vſta á rozetrzy po vſtach ięzykiem FalZioł V 62v.
3. Rozpiłować (1):
Zwrot: »[czym] na poły rozetrzeć« (1): Rozlał Manáſſes kreẃ niewinną Ezáiaſzá Proroká dzyádá ſwego mácierzyſtego przed miáſtem v Syloe/ kazał piłą drzewiáną ná poły rozetrzeć. BielKron 90.
4. [Unicestwić, zgładzić [co (żywotne)]: á ieſt [diabeł] ták mdły tym którzy mu ſye przećiwią/ iáko muchá/ kthórą łácniuczko rozetrzeć. BiałPos 252.]

Formacje współrdzenne cf TRZEĆ.

Cf ROZTARTY

ECB