[zaloguj się]

OBWIEDZIENIE (5) sb n

obwiedzienie (5), [obwiedzenie].

o oraz pierwsze i drugie e jasne; końcowe e z tekstów nie oznaczających -é.

Fleksja
sg
N obwiedzieni(e)
G obwiedzieniå
L obwiedzeniu

sg N obwiedzieni(e) (3).G obwiedzieniå (1).L obwiedzeniu (1).

stp, Cn, Linde brak.

1. Okrążenie, otoczenie (2): Circumductio, Ipse actus circumducendi, Obwiedzienie Mącz 96b; Obductio, Obwiedzienie/ Okrążenie Mącz 96c.
[Przen: Ucisk, przeciwności: Słuḿ ſerce ſwe/ á ćierp: y náchyl vchá ſwego/ á prziymi słowá rozumu/ á niekwáp ſie ku cżáſu obwiedzenia (tho yeſth ſmierći). [et ne ſestines in tempore obductionis Vulg; et ne festines in tempore inductionis PolAnt; á nie ſkwápiay ſię czáſu náiazdu. BibRadz, BudBib; á nieſkwápiay ſie czáſu przećiwnégo. WujBib] Leop Eccli 2/2.]
2. praw. Stwierdzenie na podstawie oględzin przez urzędnika sądowego dokonania przestępstwa (2):
Wyrażenia: »obwiedzienie głowy [= zabójstwa]« (1): ále żeby nadáléy do dwunaśćie niedźiél relácią ábo proteſtácią obwiedźienia głowy/ w Aktá Grodzkié/ pod którą iurisdicią mężobóyſtwo ſie sſtáło/ prawdźiwie w wodźili SarnStat 612.

»obwiedzienie woźnym [= przez woźnego]« (1): OBWIEDZIENIE Woźnym do tegóż należy. [...] VStáwiamy/ iż [...] Woźny ná prośbę ránnégo/ rány niech obeyźrzy doſtátecznie SarnStat 616.

3. Wytyczenie, wyznaczenie (o granicy) (1):
Wyrażenie: »obwiedzienie granic« (1): Mayą też być y inſzy ſąſiedzi poſtronni pozwáni/ ktorychby też dzyedziny ku kopcom narożnym álbo pobocznym przylegały [...] iżby iákie gábánie od nich niebyło przy okázowániu á obwiedzyeniu gránic. UstPraw I.

Synonimy: 1. okrążenie, opasanie, otoczenie; 3. wyznaczenie.

Cf OBWIEŚĆ

MN