[zaloguj się]
[pdf]

OBWINOWANIE (2) sb n

Oba o oraz a jasne; tekst nie oznacza -é.

Fleksja
sg
N obwinowani(e)
G obwinowaniå

sg N obwinowani(e) (1). ◊ G obwinowaniå (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Zarzucenie komuś popełnienia czynu nagannego, oskarżenie, stan oskarżenia; crimen PolAnt; reatus Mącz (2): Reatus, Przewinienie/ dopuſzczenie winy/ winá/ obwinowánie/ to yeſt ſtan tych którzy ſą obwinowáni. Mącz 348a.
Zwrot: »uczynić wolnym od obwinowania« (1): Menelauſá ktory był powodem wſzytkiey złośći/ [Ptolomeusz] vcżynił wolnym od obwinowánia [Et ipsum quidem universae malitiae reum Menelaum absolvit criminibus] BibRadz 2.Mach 4/47.

Synonimy: obżałowanie, oskarżenie, żałoba.

Cf OBWINOWAĆ

JR