[zaloguj się]
[pdf]

OBWIONĄĆ (1) vb pf

Teksty nie oznaczają ó oraz é; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w ob-).

Fleksja
conditionalis
sg
3 m by obwionął

[fut 3 sg obwienie.] ◊ con 3 sg m by obwionął.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Ogarnąć powiewem (o wietrze) [co]: Ranam ſtarem kthoreby wiatr obwionął, to lekarſtwo nie niepomoże FalZioł I 116a; [ázaż nie vſchnie [latorośli] gdy ią obwienie wiátr gorący [cum tetigerit eam ventus urens] Leop Ez 17/10 (Linde); Dobądź kámieniá z źiemié álbo ze ſkáły/ ktoregoby ieſzcże wiátr nieobwionął SienHerb 55Ią; ſzcżepić [figę] w pniak rozdárty/ á nátychmiaſt zákryć j obwięzáć trzebá żeby wiátr nie obwionął Cresc 1571 420].

Formacje współrdzenne cf WIAĆ.

JR