Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OCEAN

Następne hasło: OCEANOWY »

OCEANOW (3) ai

Oba o, e oraz a jasne.

Fleksja

sg
m	N		f	N	oceanowa
m	A	oceanowy	f	A

sg m A oceanowy (1). ◊ f N (attrib) oceanowa (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Przymiotnik od „ocean” ‘słona powłoka wodna, pokrywająca większą część kuli ziemskiej’ (1)
2. Przymiotnik od „Oceanus” ‘mit. Bóstwo, ojciec wszystkich rzek i źródeł’ (2)

1. Przymiotnik od „ocean” ‘słona powłoka wodna, pokrywająca większą część kuli ziemskiej’ (1):

Wyrażenie: »nurt oceanowy« (1): cżłowiecży przemyſł ták ieſt śmiáły/ Iż ten świát widźiał mu ſię máły/ Więc przepłynąwſzy nurt Oceánowy/ Nálazł świát nowy. KlonFlis D2v.

2. Przymiotnik od „Oceanus” ‘mit. Bóstwo, ojciec wszystkich rzek i źródeł’ (2):

Wyrażenie: »cora, dziewka oceanowa« = Oceanida, córka Okeanosa; nimfa zamieszkująca wody oceanu [szyk 1:1] (1:1): Cżwarta byłá Korſea Oceanowá corá/ tá wymyſliłá woz o cżterzech kołach BielKron 23; Oceanitis, Dźiewká Oceanowá Mącz 258d; [UrsinGramm 246].

Cf OCEAŃSKI

DDJ