Zwroty: »chodzić w rozgniewaniu [czyim]« = odczuwać czyjś gniew (3): Nadobna nauká iż Pan nigdy nye opuśći wyernych ſwoich/ á złośćiwy záwżdy chodzi w rozgniewányu iego/ á nie zámieſzka pomſtá yego. RejPos 25 marg, 31 marg, 138v.

»pobudzić [na kogo] rozgniewanie« (1): A ty [...] Pánye/ Pobudź ná ty złośniki twoye rozgnyewánye LubPs V2.

»[kogo] w rozgniewanie pobudzać« (1): Ná ten cżás go w rozgniewánie ſrogie pobudzáli/ Gdy dyabelſtwu á nie Bogu ofiáry dzyáłáli LubPs gg4v.

»przyść w rozgniewanie« (2): [ulegając podszeptom czarta] wzruſzamy ſrogi gniew iego [Boga]. Iáko ſie tho okazáło ná onym nędznym Saulu żydowſkim krolu/ ktory chciał wymyſláć nowe ofiáry ku cżći iemu z wymyſłu ſwego/ w iákie był przyſzedł rozgniewánie v niego/ y iáką pomſtę wziął od niego RejPos 78v, 75v.

»przywieść w rozgniewanie« (1): [mówi Pan o narodzie izraelskim] Ktorych vpor, złość, y záślepienie/ przywiodło mnie práwie w wielikie rozgniewánie/ żem też przyſiągł, ći nie wnidą w odpocżywánie/ źiemie onej wprzod im obiecáne. ArtKanc T15.

»skromić rozgniewanie« (1): Dar ſkrity vkraca gniew: á podárze w łono dane/ ſkromi nawiętſze rozgniewánie [extinguit ... indignationem maximam]. LeopProv 21/14.

»(u)błagać rozgniewanie« (3): Co zá wdzięcżne ofiári mamy nieść przed oblicżność Páńſką/ chcemyli vbłágać ſrogye rozgniewánye iego. LubPs V5v marg; RejPos 185; Otom ia záwżdy gotow ná wſzelkié karánié/ Gotowem krwią ſwą błágáć twoie rozgniewánié KochPs 56.

»wpaść (a. upaść) w rozgniewanie [czyje]« (2): Gdyż y vbogi ták rychło może vpáść w rozgniewánie Páńſkie/ y wziąć pomſtę ſwoię/ ieſliby nie pomiernie á nie w boiáźni Bożey/ vżywał onego vboſtwá ſwego RejPos 162, 64.

»wzruszyć [czyje] rozgniewanie [w tym: na kogo (1)]; wzruszyło się rozgniewanie [od kogo]« = pobudzić do gniewu (2;1): day nam to miły panie [...] [abyśmy] wſtydali ſie za wyſtępki ſwe a owſſem ſie ich chronili ktoremi bychmy na on czas mieli ſobie wzruſſic niewycierpiane rozgniewanie twoie. RejPs 124v; LubPs B6; Sercá ſwe zátwárdźili iáko Adámanthyn/ iżby nie ſłucháli zakonu y ſłow/ [...] ſkąd oto wzruſzyło ſię wielkie rozgniewánie [Et fuit ira magna] od Páná zaſtępow. BibRadz Zach 7/12.

»zapalić się rozgniewanim« (1): To vſłyſzawſzy Krol Antyoch/ zápalił ſię wielkim rozgniewánim [iratus est furore] BudBib 1.Mach 3/27.

»zawściągnąć rozgniewanie« (1):O wſſechmocny dobrotliwy w miłoſierdzyu Pánye/ Odpuść grzech moy á záwſcięgni ſwoie rozgniewánie LubPs L.

Wyrażenia: »rozgniewanie Pańskie, Boskie (a. Boże)« [szyk 13:3] (11:5): Bom widzyał záwżdy nád ſobą Páńſkye rozgniewánie LubPs K3v; Prágnyenie rozgniewánia bożego nád złośniki. LubPs V2 marg, B4v; wſzákże damći rádę iáko ten lud zdzyáłaſz/ áleć to nie może być bez rozgniewánia Boſkiego. BielKron 42v; Wiedz krolu żeś ieſt w rozgniewániu Bożym/ á nie rádzęć ábyś ſie ruſzał ku tey bitwie RejPos 64, 64, 153, 162, 164, 185, 217v; BielSat G3v; Niebo/ Ziemiá/ Plánety/ przećiw mnie powſtáły/ [...] A to wſzyſtko prze moich ſynow záchowánie/ Sſtáło ſie to nádemną Boſkie rozgniewánie. BielSen 17.Cf »z rozgniewania Pańskiego«, »za rozgniewaniem Pańskim«.

»okrutne rozgniewanie« (2): Azaſz tego [tj. wysłuchania próśb] nie okazał ná Iákobie ſwiętym/ ná Dawidzye ſwiętym/ ktory był ták vpadł/ ktory był przyſzedł w ták okrutne rozgniewánie iego/ iż ſie sſtał gorſzym á niżli pogáninem przed oblicżnoſcią iego RejPos 75v, 64.

»srogie rozgniewanie; srogość rozgniewania« [szyk 15:1] (11;5): DOmine ne in furore tuo arguas me: neque in ira tua corripias me. Miły panie nie karzy mnie ſrogiem rozgniewaniem twoim ani mie karż w gniewie twoim. WróbŻołt 37/2, M7v; Y bliſko tego było/ [...] iżeś ie miał wyniſcić lecz ſnadz Moyzeſz z ynemy wiernemi twoiemi pokornemi prozbámi ſwemi odwroćili poczętą ſrogoſć rozgniewánia twego. RejPs 157v, 118, 126v; LubPs B4v, B6, R3, S, V5v marg, gg4v; RejPos 153, 194v, 247.Cf »za srogim rozgniewaniem«, »w srogim rozgniewaniu«.

»zapalczywość rozgniewania« (1): A w zápálcżywośći rozgniewánia mego [in zelo meo, in igne irae meae] mowiłem/ W ten dźień będźie wielkie wzruſzenie w źiemi Izráelſkiey. BibRadzEz 38/19.

Szeregi: »pomsta i rozgniewanie« (1): miáſto Niniwen/ [...] przez trzy dni w vſtáwicżney modlitwie trwáiąc/ w poſcie/ y w cżuynośći/ nic nie iedząc áni pijąc/ iedno vſtáwicżnie głoſem wielkim płácżliwie wołáiąc/ vbłagáli onę ſrogą pomſtę y ono rozgniewánie Páńſkie RejPos 185.

»popędliwość i rozgniewanie« (1): Założę pomſthę ſwą nád Edomem przez ręce ludu moiego Izráelſkiego/ á vczynię w Edom według popędliwośći y rozgniewánia mego [iuxta furorem meum et iuxta iram meam] BibRadz Ez 25/14.

»rozgniewanie i zajątrzenie« (1): á wſzelką nienawiść y gniew nieprzyiaćioł moich/ rácż zátłumić y vśmierzyć: iákoś rozgniewánie y záiątrzenie Ezawowe/ ná brátá iego Iákobá oddálić racżył. LatHar 585.

Wyrażenia przyimkowe: »z rozgniewania« (3):

~ W przeciwstawieniu: »z łaski ... z rozgniewania« (1): Tu prorok wyſlawia rozliczne dobrodzyeyſtwá páná náſſego/ [...] wſpomina też/ co ſie dziáło zá przodkow náſſych złáſki y rozgniewánia iego RejPs 153v.

»z rozgniewani(e)m« (2): A onij [strażnicy] przyſſli z rozgniewanijm/ vzrzáwſſy lotry żywé na krzyżu polámali w nich koſci/ ij rzucili w dol. OpecŻyw 152; RejPos 259.

»za rozgniewani(e)m« (8): NIerácz miły pánie zá rozgniewányem twoiem: áczem ie ſnadz ſluſſnie záſlużył ſſácowáć vczynkow moich RejPs 57, 85v, 154v; A wżdy przedſię iáko iáie ſtłuc/ ták tho tanie v niego [u człowieka]/ thárgnąć ſie ná bliźniego ſwego/ [...] Acż tho wżdy iuż nie táki dziw/ gdyż ſie to dzyeie zá rozgniewániem á zá vporem przyrodzenia złego RejPos 247.

»w rozgniewaniu« = in ira Vulg, PolAnt (13): Iuz nic nieracz zawieſſac nad nami czym by ſie miał mſcic na nas wrozgnyewaniu twoim RejPs 197v, 30; RejWiz 181v; Pyſſnego/ chełpliwego zowią nieucżonym/ ktory w rozgniewániu okázuie á płodzi pychę. Leop Prov 21/24; BibRadz I 138c marg; RejPos 247, 262v.

~ w rozgniewaniu na kogo (1): y godnieyſzaby byłá/ ábyś ty [Panie] dla niey [dla męki Syna Twego] wylał miłośierdźie twoie ná nas; á niźli/ ábyś dla grzechow/ zátrzymał miłośierdźie twoie w rozgniewániu ná nas. LatHar 272.

w rozgniewaniu o co (1): Pánie w zápálczywośći twoiey (o zápálcżywość moię) nie karz mię/ á w rozgniewániu twoim (o rozgniewánie moie) niebierz pomſty ze mnie. LatHar 611.

W połączeniu szeregowym (1): dla tego tedy rozgniewáłáſie [!] zápálczywość Páńſka ná thę źiemię/ że [...] wymiotał ie z źiemie ſwoiey w gniewie y w zápálczywośći/ y w wielkim rozgniewániu ſwoim Leop Deut 29/28.

W przeciwstawieniu: »w rozgniewaniu ... w dobroci« (1): abowiem w rozgniewániu moim vderzyłem ćię był/ a w dobroći moiey zmiłowałem ſię nád tobą. BibRadz Is 60/10.