[zaloguj się]
[pdf]

ODARTUS (1) sb m

Fleksja

N sg odartus.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam cytat z Herburta).

Człowiek nie mający mieszkania, włóczęga; w funkcji rzeczownika:
Szereg: »odartus albo gołota«: O tychze nieośiádłych ludziach. IEſli nieośiádły/ álbo ináczéy/ Odártus/ álbo gołotá którémukolwiek byłby w czym winien/ ma odpowiádáć w ſądźie Grodzkim o káżdą rzecz. SarnStat 524.

Synonimy: gołota, nieosiadły.

JB