[zaloguj się]
[pdf]

ROZGRANICZAĆ (4) vb impf

o oraz pierwsze a jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 rozgraniczåm rozgraniczåmy
3 rozgraniczå rozgraniczają

praes 1 sg rozgraniczåm (1). ◊ 3 sg rozgraniczå (1). ◊ 1 pl rozgraniczåmy (1). ◊ 3 pl rozgraniczają (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. s.v. rozgraniczyć.

Rozdzielać; disterminare Mącz, JanStat, Cn; cernere, discernere, discludere, discriminare, dissaepire, dividere, limitare Cn (4):
Przen [kogo] (1):
Szereg: »rozgraniczać i rozłączać« (1): [Gribaldus] Vczynił tedy ſobie trzech Bogów: [...] wołał y vczył: Trzey ſą/ trzey ſą/ nie ieden ieſt: trzech wyznawamy/ nie iednégo: y przeto rozgrániczamy ie/ y rozłączamy BiałKat 111.
a. Wyznaczać granice między posiadłościami (2): Distermino, Rozgrániczam/ rozſipuyę gránice. Mącz 450c; SVspensio iniuriae et causae ad determinationem granicierum: Bo piérwéy rozgrániczáią/ tóſz dopiéro o krzywdę pozywáią SarnStat 1304.
b. Stanowić granicę między posiadłościami [co i co](1): vſtáwiamy/ áby gdy rzéká iáka náſzá [lege: nasze]/ y tychże poddánych náſzych máiętnośći rozgránicza/ któré téy rzéki brzegów z obu ſtron ſą przyległé: [...] tedy [...] SarnStat 682.

Formacje współrdzenne cf GRANICZYĆ.

Cf [ROZGRANICZAJĄCY]

MN