[zaloguj się]
[pdf]

ODGNIEŚĆ (2) vb pf

Fleksja

3 sg fut odgniecie (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przyładów) – XVII(XVIII) w.

1. Ugniatając spowodować bolesną zmianę na ciele, odcisnąć [„sobie” co] (1) : gdy go [konia] przedſyę w drógę pędzą/ tedy ſobie żywé odgniećie/ thák iż mu ropą/ kopyto podeydźie SienLek 176v.
2. Odciąć, oderwać [co] (1): przynieſie [gołębia] ofiárownik do ołtarzá y odgniećie głowę iego [ungue secabit] / y ſpali ná ołtarzu BudBib Lev 1/15.

Formacje współrdzenne cf GNIEŚĆ.

Cf ODGNIECIENIE, ODGNIECIONY

MM