Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [ODRAŻANIE SIĘ]

Następne hasło: ODRAŻONY »

ODRAŻENIE (4) sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w od-); a oraz pierwsze e jasne, końcowe e z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja

	sg
N	odrażeni(e)
G	odrażenia

sg N odrażeni(e) (1). ◊ G odrażenia (3).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. w innym znaczeniu s.v. odrazić.

Znaczenia

I. Rzeczownik od „odrazić” (2)
- 1. Spowodowanie braku kontaktu; niedopuszczenie (1)
  - Przen: Usunięcie, zlikwidowanie (1)
- 2. Zrażenie, zniechęcenie; w przen (1)
II. Rzeczownik od „odrazić się” (2)
- 1. Odbicie się od czegoś (1)
- 2. Odstanie, częściowe odłączenie się (1)

I. Rzeczownik od „odrazić” (2):

1. Spowodowanie braku kontaktu; niedopuszczenie [czego] (1): [postawili [dokoła studni] krust na gonienie wiatrów do góry, dla odrażenia puchu LustrSand 287.]

Przen: Usunięcie, zlikwidowanie (1): Dla odrażenia oſthroſci wilczego łyka/ dla ktorey cżyni wraczanie y ſtolcze razem á zbytnie/ tak vcżyń FalZioł I 76c.

2. Zrażenie, zniechęcenie; w przen; alienatio, alienus a. offensus animus Cn [czego od kogo] (1): Bo ná nich [na sejmiech] więcey niezgod/ y odráżenia myśli ieden od drugiego/ y ſtanu od ſtanu/ przyczyniaćie. SkarKazSej 673a.

II. Rzeczownik od „odrazić się” (2):

1. Odbicie się od czegoś (1): Repercussus, Odráżenie/ Odbicie/ Odtrącenie Mącz 339c.

2. Odstanie, częściowe odłączenie się; disiunctio Cn [czego] (1): Przychodźi tho záćiekánié/ á odewſtánie kopyt z rozmáitych przyczyn/ niekiedy z zákłoćia/ álbo z zábićia do żywégo/ niekiedy z odráżenia podeſzw. SienLek 177v.

Synonim: II.2. odewstanie.

Cf ODRAZIĆ, ODRAZIĆ SIĘ

MP, RS