[zaloguj się]
[pdf]

ROZKOSZNICA (2) sb f

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg pl
N rozkosznica
V rozkosznice

sg N rozkosznica (1). ◊ pl V rozkosznice (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Kobieta lubiąca przyjemności i wygody, żyjąca w dobrobycie, w luksusie (2): Weyrzy ná Iopá iáko wiele ćierpiał/ á obacżyſz iżeś ieſzcże roſkoſznicá. SkarŻyw [197]; SkarKazSej 705b; [Roskoshnyk, Roskossnycza/ cupidinarius, ⟨cupidinari⟩a ReuchlinBartBydg i3v].
[Szereg: »niewiasta pieszczona a rozkosznica«: Niewiáſtá pieſczona á roſkoſznicá [Tenera mulier et delicata]/ która po źiemi chodźić nie mogłá/ áni ſtopy nóg poſtáwić/ od roſkoſzy y pieſczoty wielkiéy/ będźie zayźrzáłá mężowi ſwemu WujBib Deut 28/56 (Linde).]

Synonim: pieszczka.

Cf [ROZKOSZNICZKA]

JR