Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZKOSZNICA

Następne hasło: [ROZKOSZNICZKA] »

ROZKOSZNICZEK (2) sb m

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w rozkosz oraz -ek).

Fleksja

	sg	pl
N	rozkoszniczek	rozkoszniczkowie

sg N rozkoszniczek (2). ◊ [pl N rozkoszniczkowie.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

Dem. od „rozkosznik” (2)
- 1. Od znacz. ‘człowiek lubiący wygody i przyjemnośći’ (2)
- 2. [Od nienotowanego u nas znacz. ‘ten, kto jest przedmiotem czci]

Dem. od „rozkosznik” (2):

1. Od znacz. ‘człowiek lubiący wygody i przyjemnośći’; effeminatus, lascivus, mollis Calep (2): Effoeminatus – Zniewieſcziałi, roskoſzniczek. Calep 351b, 459b; [[końcówki G sg] ACIS vel Os habent cetera omnia, vt Aiax, Phaeax [Cf Horat. [...] Phaeacem vero figurate dixit pro homine nitido, ventrique ac gulae dedito Calep 1616, II 225] Phaeátcżyk/ Roſkoſznicżek. UrsinGramm 182; ReuchlinBartBydg i3v; roſkoſznik/ roſkoſzniczek/ Delicatulus, voluptuarius. Volck Xxx3].

2. [Od nienotowanego u nas znacz. ‘ten, kto jest przedmiotem czci: Pokrzywá otrzyma mieyſcá ty/ ná ktorych teraz ſtoią ſrebrni báłwani/ oni ich roſkoſznicżkowie. Cirnie á głog wzroſtą w przybytkoch ich. KomentHozeasz 206.]

Cf ROZKOSZNIK