[zaloguj się]
[pdf]

ROZKWITAWAĆ SIĘ (2) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 rozkwitåwåm się
3 rozkwitåwå się

praes [1 sg rozkwitåwåm się.] ◊ 3 sg rozkwitåwå się (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozkwitnąć.

Zaczynać kwitnąć; pokrywać się kwiatami (2): [Rozkwitawam ſię/ Floreo, effloresco. Volck Xxx4v.]
Fraza: »kwiecie się rozkwitawa« (1): Kwiećie ſię roſkwitawa/ págorki ſię łśnieią/ źieleni ſię trawá/ á drzewá kwitnieią ArtKanc F4v.
Przen: Mieć się dobrze, pomyślnie się rozwijać [w czym (= z powodu)] (1): Gdy ſie zły roſkwitawa w roſkoſzney hoynośći/ Ná dobrego przypádną rozlicżne trudnośći. RejWiz 127v.

Formacje współrdzenne cf KWITNĄĆ.

SBu