Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OKRYWAĆ SIĘ

Następne hasło: OKRYWAN »

OKRYWAJĄCY (4) part praes act

o prawdopodobnie jasne (tak w okrywać); a jasne,

Fleksja

sg
m	N		f	N	okrywającå
m	A	okrywający	f	A

pl
N	subst	okrywając(e)

sg m A okrywający (1). ◊ f N okrywającå (1). ◊ pl N subst okrywając(e) (2).

Sł stp brak, Cn s.v. kałdun, błona trzewa okrywająca, Linde bez cytatu w objaśnieniu s.v. okrywca.

Znaczenia

1. Czyniący niewidocznym przez otaczanie dookoła lub osłanianie z którejś strony (3)
- a. Stanowiący naturalną osłonę, wierzchnią warstwę części organizmu żywego (2)
2. Odziewający; przen (1)

1. Czyniący niewidocznym przez otaczanie dookoła lub osłanianie z którejś strony; operiens PolAnt [co] (3):

W porównaniu (1): Abowiem źiemia napełniona będźie poznánia chwały Páńſkiey/ ktore będźie iáko wody okrywáiące morzá [= dna morskie]. BibRadz Hab 2/14.

a. Stanowiący naturalną osłonę, wierzchnią warstwę części organizmu żywego (2): [przyniesie] łoy okrywáiący wnętrze. BudBib Lev 7/3; Membrum – Skora y cziało okriwaiącą koſczi Calep 650a.

2. Odziewający; przen [kogo] (1): Aby tedy Rzecżpoſpolitha wſzelka żadnego wzruſzenia nie vcżułá/ á z dobrego rządu y poſtánowienia obnażona nie byłá/ Száty iey ſtanowi náleżące/ y onę okrywáiące/ nie máią być z niey zdzieráne. Phil P2.

Cf OKRYWAĆ