[zaloguj się]

OMOWIĆ (3) vb pf

Pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w o-), drugie prawdopodobnie pochylone (tak w mowić).

Fleksja
praet
sg
3 m omówił
conditionalis
sg
3 m omówiłby

praet 3 sg m omówił (2).con 3 sg m omówiłby (1).

stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

1. Uzasadnić [co] (1): y niewinność ſwoię omowił/ y przycżyny ſłuſzne powiedzyał/ iż tho nie z iego przycżyny ſzło. BielKron 393.
2. Wytłumaczyć, wyjaśnić, dać znać (1): A mogkly by aby szam przyachal yesly yaky nyedostathek nany, thedy przyslalby, omowylby nyemam A poslalby czo czolwyek [!] czo by myal. LibLeg 7/98.
3. Ocenić, oszacować nie szczędząc uwag [kogo] (1): (nagł.) Do ſzácunkarzá ſpraw ludzkich. (–) ZOilus był Poetá Amphipolitáńſki/ Rad káżdego omowił miał ten zwycżay páńſki. Prze co oni vcżeni ludzye go wzgárdzili/ Et canis rethoricus ták mu imię dáli. PaprPan B2v.

Synonimy: 2. wyjaśnić.

Formacje współrdzenne cf MOWIĆ.

Cf OBMOWIĆ, OMOWIONY

IM