[zaloguj się]
[pdf]

ORĘDOWNICZKA (6) sb f

-cż- (4), -cz- (1), -tz- (1).

Oba o jasne (tak w orędownica; tak też WujBib).

Fleksja
sg
G orędowniczki
I orędowniczką
V orędowniczko

sg G orędowniczki (1). ◊ I orędowniczką (3). ◊ V orędowniczko (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI(XVII) i XVIII w.

Ta, która oręduje, wstawia się za ludźmi do Boga (o Matce Boskiej) (6):

orędowniczka do kogo (1): Swięty Grzegorz Názyánzeńſki/ zowie ią krolową świátá/ pátronką żywotá ſwego/ y rzeczniczką ábo orędowniczką do Syná WujNT 398.

orędowniczka czyja [nasza] (2): A przetoż ty/ náſzá orędownicżko/ one miłośierne ocży twoie obroć ná nas. LatHar 482, 485.

W połączeniach szeregowych (4): KrowObr 155v; Iuż ią tám ſprawcą/ rzecżnicżką/ orędownicżką wſzyſcy być wyznawáli/ y wyſpiewawáli. RejPos 304v; Pani náſzá/ pośrzednicżko náſzá/ orędownicżko náſzá/ rácż nas Synowi twemu zálećić/ rácż nas Synowi twemu ofiárowáć. LatHar 485; WujNT 398.

Przen [u kogo] (1): A kiedy záſię ná rozum y ná rozlicżne cnoty/ zdobyć ſię chćiał Syn Dawidów Sálomon/ do modlitwy/ iáko do orędownicżki v Paná BOgá pewney/ prędkiey y ſkutecżney/ vćiekał ſię LatHar +3.

Synonimy: pośrzedniczka, rzeczniczka.

Cf ORĘDOWNICA

BK