[zaloguj się]
[pdf]

ROZMIOTANIE (4) sb n

rozmiotanie (3), rozmietanie (1); rozmiotanie BielKron, Calep (2); rozmietanie Mącz.

Pierwsze o oraz a jasne; drugie o prawdopodobnie jasne (tak w rozmiotany); w rozmietanie pierwsze e jasne; końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N rozmiotanié
G rozmiotaniå

sg N rozmiotanié (3); -é (1), -(e) (2). ◊ G rozmiotaniå (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Rozrzucenie, rozproszenie; disturbatio Mącz, Calep; dissipatio Calep (4): Disturbatio, Rozproſzenie/ rozchwiánie/ rosmietánie. Mącz 469c; Disturbatio – Rozrzucenie, rozmiotanie, zburzenie. Calep 335a, 333b.

rozmiotanie czego (1): Cżás płácżu/ śmiechu/ nárzekániu/ ſkakániu: Rozmiotánia kámienia [tempus spargendi lapides Vulg Eccle 3/5]/ y záſię zbieránia. BielKron 79v.

W przeciwstawieniu: »rozmiotanie ... zbieranie« (1): BielKron 79v cf wyżej.

Cf ROZMIOTAĆ

KO