[zaloguj się]
[pdf]

[OSUNIENIE sb n

Fleksja

I sg osuni(e)ni(e)m.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. osunąć.

Wzburzenie, impet, gniew:
Wyrażenie przyimkowe w funkcji przysłówka: »z wielkim osunieniem«: Tenże koń z wielkim oſunieniem [cum impetu; z pędem WujBib] przednimi nogama Heliodorá vderzył Leop 2.Mach 3/25 (Linde s.v. osunąć).

Synonimy: furyja, gniew, kolera, oborzenie, obruszenie, sierdziwość, zapalczywość, złość.

Cf OSUNĄĆ SIĘ]

TG