Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OSZCZĄDZAĆ SIĘ

Następne hasło: OSZCZENIĆ SIĘ »

OSZCZĄDZANIE (5) sb n

oszcządzanie (4), oszczędanie (1), [oszcządanie, oszczędzanie]; oszcządzanie Calep; oszcządzanie : oszczędanie Mącz (3:1).

o oraz a jasne, e pochylone.

Fleksja

	sg
N	oszcządzanie
I	oszcządzani(e)m

sg N oszcządzanie (4); -é (1), -(e) (3). ◊ I oszcządzani(e)m (1).

Sł stp brak, Cn: oszcządanie, Linde brak.

Znaczenia

1. Zapobiegliwość, ograniczanie wydatków; skąpstwo (4)
2. Ochranianie, szanowanie (1)

1. Zapobiegliwość, ograniczanie wydatków; skąpstwo; parsimonia Calep, Cn; compendium, paracitas Mącz (4): Parce ac duriter vivere. Skąpie żić/ s wielkim ſie oſzcządzániem żiwić. Mącz 277c; Compendium, Zisk/ oſzcządzánie/ Skąpienie/ Pożitek. Mącz 288d, 277c; Parsimonia – Oſzczadzanię, skramnoſcz. Calep [755]a; [Parcitas, kargheit. P. ſkąpość/ ſkępſtwo/ oſzcządánie. Volck 446, Ppp4; A w tákim ták wielkim ſtrożu wielka proſtotá ieſt/ wielkie oſzcżędzánie. BusLic 25v].

2. Ochranianie, szanowanie [kogo] (1): Asservatio, Chowánie. Oſzczędánie też záchowiwánie kogo. Mącz 389a.

Synonimy: 1. skąpość, skępstwo, skromność, zysk; 2. chowanie, zachowanie.

Cf [OSZCZĄDNOŚĆ], OSZCZĘDAĆ, OSZCZĘDLIWOŚĆ, OSZCZĘDZAĆ