![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: OSZCZYTAĆ SIĘ | Następne hasło: (OSZEDZIEĆ) » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[OSZEDZIAŁY part praet act
o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz szedziwy); a jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| f | N | oszędziałå |
| A | oszedziałą | |
| pl | ||
|---|---|---|
| G | oszedziałych | |
sg f N oszędziałå. ◊ A oszedziałą. ◊ pl G oszedziałych.
Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.
Znaczenia
1. Pokryty szronem: ano Boreas zimę oszedziałą Prowadzi. StryjPocząt 174.
2. Osiwiały, siwy, stary:
W porównaniu: SienHerb [M2#]v cf Wyrażenie.
Wyrażenie: »baba oszędziała«: A ták nie iedno w tym/ ále y w wielu inych dodawa mátká mowy Polſkiey ſąśiądom ſwym náuki/ iáko baba oſzędźiáła ſtára/ która przed láty máło nie wſzemu świátu goſpodynią byłá. SienHerb [M2#]v.
Przen: Stary, dawny: A jeślić i sam biskup za starego świata wedle oszedziałych już dekretów powinien był na podłym sprzęcie domowym przestawać i mieć stół i żywność ubogą M. Czechowic, Wujek to jest krótki odpis na pisanie ks. Jakuba Wujka [1590 r.], [w:] Literatura ariańska w Polsce XVI wieku. Antologia, oprac. L. Szczucki i J. Tazbir, Warszawa 1959, 513.
FP