![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: OWDOWIAŁOŚĆ | Następne hasło: OWDOWIANIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OWDOWIAŁY (4) part praet act
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz wdowa); a jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | owdowiały | f | N | owdowiałå |
| G | G | owdowiał(e)j | |||
| D | D | owdowiał(e)j | |||
| pl | ||
|---|---|---|
| N | subst | owdowiał(e) |
sg m N owdowiały (1). ◊ f N owdowiałå (1). ◊ [G owdowiał(e)j.] ◊ D owdowiał(e)j (1). ◊ pl N subst owdowiał(e) (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. owdowieć.
Znaczenia
- 1. Który stracił współmałżonka (zwykle o żonie)
(3)
- Przen (1)
- 2. Opuszczony, pusty (1)
1. Który stracił współmałżonka (zwykle o żonie) (3): Wktorym [w synu] owdowiáła rychło będąc mátká/ wielką poćiechę miáłá SkarŻyw 470, [77]; Vmárł był Chelion mąż tey Ruthy/ á iednák vmárłego tá łáſká dochodźi/ ktorą żenie iego owdowiáłey Boos czyni. SkarKaz 387a.
Przen [po czym] (1): Leżą łąki po ſwoich kwiatkách owdowiáłe WitosłLut A5v.
2. Opuszczony, pusty (1): Viduus, Privatus, orbatus, desertus – Oppuſzczoni, owdowiałi. [...] viduus lectus dicitur, qui altero coniugum careat. Calep 1122b.
Cf OWDOWIEĆ
EW