Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OWOCORODNY

Następne hasło: OWOĆ »

OWOCOWY (3) ai

owocowy (3), [owoszczowy] (cf rus. ovosͮcͮ).

Pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w owoc); drugie i trzecie o jasne.

Fleksja

sg
m	N		f	N	owocowå	n	N	owocow(e)
	G	owocow(e)go		G			G

pl
N	subst	owocow(e)

sg [m G owocow(e)go.] ◊ f N owocowå (1). ◊ n N owocow(e) (1). ◊ pl N subst owocow(e) (1).

Sł stp, Cn notuje s.v. owocnik, owocny, Linde XVI (błędnie zam. owocny) i XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „owoc” (3)
- 1. Od znacz. ‘o jadalnych owocach drzew, krzewów’ (3)
  - a. Wydający, rodzący jadalne owoce, owocujący (2)
  - b. Przeznaczony do przechowywania owoców (1)
- 2. [Od znacz. ‘drzewo owocowe’: Składający się z owocowych drzew]

Przymiotnik od „owoc” (3):

1. Od znacz. ‘o jadalnych owocach drzew, krzewów’ (3):

a. Wydający, rodzący jadalne owoce, owocujący; fructifer, fructuanius, pomifer, pomosus Cn (2):

Wyrażenie: »drzewo owocowe« (2): Podle rzeki z obu ſtron vroſtą drzewá owocowe káżdego rodzáiu/ s ktorych liſcie nigdy nie opádnie/ áni owoc nie zeydzie [Cf omne lignum cibi (marg) omnis arbor comestibilis (–) PolAnt Ez 47/12; wſſelkie drzewo owoc rodzące Leop, WujBib] RejAp 188; Pálmá ieſt drzewo owocowe/ ná ktorem ſię Dáktyle rodzą. BudBib I 431d marg; [drzewá owocowe Pącżki świeże puſzcżáią RybWios A2].

b. Przeznaczony do przechowywania owoców (1):

Wyrażenie: »owocowa piwnica« (1): Oporotheca, Owocowa piwnicá w którey owoc chowáyą. Mącz 266a.

2. [Od znacz. ‘drzewo owocowe’: Składający się z owocowych drzew:

Wyrażenie: »ogrod owocowy, owoszczowy«: Przy tym folwarku jest ogrodu owocowego morgów 2/15 LustrPodl 34; Jest też przy tym folwarku [Krzywej] ogrodu owoszczowego mórg 1 LustrPodl 146, 37, 40, 63, 73 [3 r.], 74 [2 r.], 121.]

Cf OWOCNY