[zaloguj się]
[pdf]

OWRZEDZIENIE (1) sb n

o oraz drugie e prawdopodobnie jasne; pierwsze i końcowe e prawdopodobnie pochylone (tak w owrzodzenie).

Fleksja
sg
N owrzédzienié
A owrzédzieni(e)

sg N owrzédzienié. ◊ [A owrzédzieni(e).]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. błędnie zam. owrzodzenie, s.v. owrzedzieć.

[Obsypanie wrzodami; ulceratio Cn [czego]: ále gdy go [opijum] názbyt pożywa/ tedy vmarza/ Biegunkę cżyrwoną záſtanawia y owrzedzienie trzew goi SienHerb 116b.]
*** Dubium: Phlyctaenae [...] Germ. Bultzen oder porpelen in denen waſſer oder eyter wachſzt. — Torzedzie moe [lege: owrzodzienie; możliwa też lekcja: wrzedzienice]. Calep 801b.

Synonim: okrostawienie.

Cf OWRZEDZENIE, OWRZEDZIEĆ

MK