[zaloguj się]
[pdf]

OŻENIAĆ (3) vb impf

o, e oraz a jasne.

Fleksja
inf ożeniać
indicativus
praes
sg pl
1 ożeniåm
3 ożeniają
praet
sg pl
3 m ożeniåł m pers ożeniali
imperativus
pl
1 ożeniåjmy

inf ożeniać (1). ◊ [praes 1 sg ożeniåm. ◊ 3 pl ożeniają.] ◊ praet 3 sg m ożeniåł.] ◊ 3 pl m pers ożeniali (2). ◊ [imp 1 pl ożeniåjmy.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

1. Łączyć węzłem małżeńskim mężczyznę z kobietą; coniungere, iungere, uxorem dare Cn (1): Connubia coniungere; Ożeniáć/ Ráić komu żonę/ Dziewosłębić. Mącz 178a; [Ożeniam/ uxorem do Volck Ppp4v].

[ożeniać kogo: [ci niezbedni Luterowie] Kápłany ſwe ożeniáią Iże też náſſy legáią Záwżdy ſwemi kuchárkami To ieſt ták z Concubinámi MorawRozm K2v.]

[W przen: LEw Syny ſwe ożeniał/ y dał zá káżdego Gęſty lás/ áby vżył w nim w czáſu ſwoiego PaprKoło P4v (Linde s.v. ożenić).]
2. Łączyć, kojarzyć, zespalać; coniungere, iungere alicui aliquem vel aliquam Cn [co z czym] (2): ále wiedzą wſzyścy y z pogáńſkich hiſtoryi/ iż wſchodnie ſtrony ná on czás kroleſtwá z mądrośćią ożeniáli/ y mądre krolmi czynili. SkarKaz 517a, 312b, [540 (Linde)].

Synonimy: 2. jednoczyć, łączyć, spajać.

Formacje współrdzenne cf ŻENIĆ.

Cf OŻENIAJĄCY, OŻENIANIE

EW