[zaloguj się]
[pdf]

PACHAĆ (1) vb impf

[på-, pa-]; drugie a jasne.

Fleksja
inf pachać
indicativus
praes
pl
3 pachają
fut
pl
3 m pers pachać będą
imperativus
sg
2 pachåj

[inf pachać. ◊ praes 3 pl pachają. ◊ praet 1 pl -smy pachali. ◊ fut 3 pl m pers pachać będą.] ◊ imp 2 sg pachåj.

Sł stp notuje, Cn w innym znaczeniu, Linde XVII w.

1. Owiewać zapachem, okadzać: (nagł) Kádzidlnicá. (–) PAchayże miły kſięże/ iedno chybiay noſá/ Podkurz nam to nadobnie/ co zmocżyłá Roſá. RejZwierz 106v.
2. [Czynić coś złego [co]: Powiedział też, że tu pewnie ma być Rambolet i Sombergk. Mając jakieś dziwy pachać, żeby się ta elekcyja dalej przewlokła. DudEpist IV 85.
Zwrot: »złość, niecnoty, nierządność, nieslachetność, występek pachać«: Ale ieſli ie [urzędników] wezmiećie ná zęby/ tedyć otrą czołá/ á iáwnie bes wſtydu nieſláchetnoſć pácháć będą. FlawHist 3v; zloſlywe od ſiebie precz oddal/ ażby ini słyſſący/ bali ſię/ ani ſię ważyli pod tobą więcei złośći pachać UstKościel 86v, 17; FalcSpr 10v; gdyſmy nierządnośći pacháli/ y w pijáńſtwach/ w bieſiádach [...]/ czáſy ſwe trawili GilPos 2v, 240.]

Synonimy: 1. kadzić, okadzać; 2. broić, stroić.

Formacje współrdzenne: napachać, pachać się.

Cf [PĄCHAĆ]

LWil