[zaloguj się]

ROZPACZENIE (1) sb n

Fleksja

G sg rozpacz(e)niå.

stp notuje, Cn, Linde brak.

teol. Zwątpienie w miłosierdzie Boże i we własne zbawienie; w przen: tákowe by były nieznoſne krewkoſći ludzkie/ ktore przyrodzenie przeſláduią/ iżby theż wſzyſcy w ſidło roſpácżenia [in desperationis laqueum] byli przyciągnieni/ ták iżbyſmy też od bogá nie mieli żadney nádzieie dobroći. HistAl Gv.

Cf ROZPACZ, ROZPACZYĆ

RS