[zaloguj się]
[pdf]

PAPINEK (5) sb m

a jasne; e prawdopodobnie jasne (tak w -ek).

Fleksja
sg pl
N papinek
I papinki

sg N papinek (4). ◊ pl I papinki (1).

Sł stp brak, Cn: papinki, Linde XVII – XVIII w. s.v. papinkarz.

Dem. od „papin”; pokarm dla małych dzieci w postaci miękkiej, gęstej masy; z neutralizacją funkcji deminutywnej; pappa Murm, Mymer1, BartBydg (5): Pappa. Pappen Pápinek. Murm 157; Mymer1 41; BartBydg 107.
Wyrażenie:»dziecinny (a. [dziecięcy]) papinek« (1): ſmaż w tym roſchodniku thák wielé/ iż gdy rozewré roſchodnik/ może gęſto być iáko dźiećinny pápinek SienLek 167; [wgarnuſzku máłym ieſt dziećięcy pápinek/ dogląday do niego. Wokabul 1539 F3].
Przen: Smakołyki, przysmaki, wykwintne potrawy; tenuis et delicatus cibus Cn [w pl] (1): á y miedzy chłopy iuż dziś vrodziwſzego naydzie niżli miedzy tą roſpieſzcżoną ſláchtą/ czo ſie winki á pápinki zádrobili. RejZwierc 7.

Cf 2. [PAPA], [PAPINA], PAPKA, PAPU

LWil