Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PARCHANNIK

Następne hasło: PARCHAWIEC »

PARCHATY (1) ai

Oba a jasne.

Fleksja

sg
m	N	parchaty	f	N		n	N	parchat(e)
	G			G	parchat(e)j		G
	A			A	parchatå		A

sg [m N parchaty.] ◊ f [A parchatå.] ◊ G parchat(e)j (1). ◊ [n N parchat(e).]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „parch”
- 1. Zarażony parchem
- 2. [zool. Zestawienie: »parchata żaba« = Bufo variabilis Pall. (Rost); ropucha, płaz z rodziny ropuchowatych (Bufonidae), charakteryzujący się skórą pokrytą licznymi brodawkami]

Przymiotnik od „parch”:

1. Zarażony parchem; leprosus, scaber, vitiliginosus Cn: yſch Maruſcha [...] ſzyeſtrzanka parchathey Iacubowey znowey grobly vkradla kocziel LibMal 1546/115; [Párchaty/ et párſziwy/ Morbidus, scabiosus, porriginosus. Volck Qqqv; párcháte bydlę z owcżárnie owiec wypędzone [być ma] EmporEkscep D4].

2. [zool. Zestawienie: »parchata żaba« = Bufo variabilis Pall. (Rost); ropucha, płaz z rodziny ropuchowatych (Bufonidae), charakteryzujący się skórą pokrytą licznymi brodawkami: Bufo Giffeige krte Párcháta Zábá. ArtNom E4v.]

Cf PARCHOWATY, PARSZYWY

ZCh