[zaloguj się]
[pdf]

PELAIJAN (4) sb m

pelaijan a. pelagijan, a. pelaijanin a. pelagijanin (4).

-l- (4), [-ll-].

e prawdopodobnie jasne (tak w pelaijusow); pierwsze a jasne, drugie pochylone.

Fleksja
pl
N pelaijånowie
D pelaijån(o)m
A pelaijåny
I pelaijåny

pl [N pelaijånowie.] ◊ D pelaijån(o)m (1). ◊ A pelaijåny (1). ◊ I pelaijåny (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wyznawca doktryny pelagianizmu, odrzucającej grzech pierworodny i utrzymującej, że do zbawienia niepotrzebna jest łaska boska, wystarczy dobra wola człowieka: Nietrzymam ſ Pelagiany heretyki/ y zynſzymi odſzcżepieńczy ktory przez vcżynki dobre/ [...] chczą być zbawieni SeklWyzn b4v; KALVVINISTOVVIE [...] Dziatkom nieokrzczonym zbáwienie z Pelágiany obiecuią. WujNT Zzzzzv, 313, 541; [RodzajLutera D2v; WizFałeczDucha Ev; Odrzucáią Pelágiany y inſze/ ktorzy uczą żebyſmy bez Duchá ś. ſámemi śiłámi nátury náſzey mogli Bogá nádé wſzytko miłowáć. KonfGlicz C4].

[Wpołączeniu szeregowym: Wſſyſcy Aryanowie/ wſſyſcy Donátyſte/ Márcyániſte/ Lucyániſte/ Elwidyanowie/ Iowinianowie, Pellágianowie/ Wiklenianowie/ y co kolwiek było Herethykow y odſſczepieńcow/ wſſyſcy ſye o tę opokę [Piotra św. = Kościół rzymski]/ o ten kámień zbili ZebrzydOdpow h4.]

IG